۲۷ – قال علیه السلام: إنَّ لِسانَ ابْنَ آدَمٍ یَشْرُفُ عَلی جَمیعِ جَوارِحِهِ کُلَّ صَباحٍ فَیَقُولُ: کَیْفَ أصْبَحْتُمْ؟

فَیَقُولُونَ: بِخَیْرٍ إنْ تَرَکْتَنا، إنَّما نُثابُ وَ نُعاقَبُ بِکَ. [۲۷] .

ترجمه:

فرمود: هر روز صبحگاهان زبان انسان بر تمام اعضاء و جوارحش وارد می شود و می گوید: چگونه اید؟ و در چه وضعیّتی هستید؟

جواب دهند: اگر تو ما را رها کنی خوب و آسوده هستیم، چون که ما به وسیله تو مورد ثواب و عقاب قرار می گیریم.

۲۸ – قال علیه السلام: ما تَعِبَ أوْلِیاءُ اللّهُ فِی الدُّنْیا لِلدُّنْیا، بَلْ تَعِبُوا فِی الدُّنْیا لِلاَّْخِرَةِ. [۲۸] .

ترجمه:

فرمود: دوستان و اولیاء خدا در فعالیّت های دنیوی خود را برای دنیا به زحمت نمی اندازند و خود را خسته نمی کنند بلکه برای آخرت زحمت می کِشند.

۲۹ – قال علیه السلام: لَوْ یَعْلَمُ النّاسُ ما فِی طَلَبِ الْعِلْمِ لَطَلَبُوهُ وَلَوْ بِسَفْکِ الْمُهَجِ وَ خَوْضِ اللُّجَجِ. [۲۹] .

ترجمه:

فرمود: چنانچه مردم منافع و فضایل تحصیل علوم را می دانستند هر آینه آن را تحصیل می کردند گرچه با ریخته شدن و یا فرو رفتن زیر آب ها در گرداب های خطرناک باشد.

۳۰ – قال علیه السلام: لَوِ اجْتَمَعَ أهْلُ السّماءِ وَالاْرْضِ إنْ یَصِفُوا اللّهَ بِعَظَمَتِهِ لَمْیَقْدِرُوا. [۳۰] .

ترجمه:

فرمود: چنانچه تمامی اهل آسمان و زمین گِرد هم آیند و بخواهند خداوند متعال را در جهت عظمت و جلال توصیف و تعریف کنند، قادر نخواهند بود.

۳۱ – قال علیه السلام: ما مِنْ شَیْیءٍ أحبُّ إلی اللّهِ بَعْدَ مَعْرِفَتِهِ مِنْ عِفَّةِ بَطْنٍ وَفَرْجٍ، وَما شَیْیءٌ أحَبُّ إلی اللّهِ مِنْ أنْ یُسْألَ. [۳۱] .

ترجمه:

فرمود: بعد از معرفت به خداوند چیزی محبوب تر از دور نگه داشتن شکم و عورت – از آلودگی ها و هوسرانی ها و گناهان – نیست، و نیز محبوبترین کارها نزد خداوند مناجات و درخواست نیازمندیها به درگاهش می باشد.

۳۲ – قال علیه السلام: إبْنَ آدَم إنَّکَ مَیِّتٌ وَ مَبْعُوثٌ وَ مَوْقُوفٌ بَیْنَ یَدَیِ اللّهِ عَزَّ وَ جَلّ مَسْؤُولٌ، فَأعِدَّ لَهُ جَوابا. [۳۲] .

ترجمه:

فرمود: ای فرزند آدم (ای انسان، تو) خواهی مُرد و سپس محشور می شوی و در پیشگاه خداوند جهت سوال و جواب احضار خواهی شد، پس جوابی (قانع کننده و صحیح در مقابل سؤال ها) مهیّا و آماده کن.

۳۳ – قال علیه السلام: نَظَرُ الْمُؤْمِنِ فِی وَجْهِ أخِیهِ الْمُؤْمِنِ لِلْمَوَدَّةِ وَالْمَحَبَّةِ لَهُ عِبادَة. [۳۳] .

ترجمه:

فرمود: نظر کردن مؤمن به صورت برادر مؤمنش از روی علاقه و محبّت عبادت است.

۳۴ – قال علیه السلام: إیّاکَ وَمُصاحَبَةُ الْفاسِقِ، فَإنّهُ بائِعُکَ بِأکْلَةٍ أوْ أقَلّ مِنْ ذلِکَ وَ إیّاکَ وَ مُصاحَبَةُ الْقاطِعِ لِرَحِمِهِ فَإنّی وَجَدْتُهُ مَلْعُونا فی کِتابِ اللّهِ. [۳۴] .

ترجمه:

فرمود: بر حذر باش از دوستی و همراهی با فاسق چون که او به یک لقمه نان و چه بسا کمتر از آن هم، تو را می فروشد؛ و مواظب باش از دوستی و صحبت کردن با کسی که قاطع صله رحم می باشد چون که او را در کتاب خدا ملعون یافتم.

۳۵ – قال علیه السلام: أشَدُّ ساعاتِ ابْنِ آدَم ثَلاثُ ساعاتٍ: السّاعَةُ الَّتی یُعایِنُ فیها مَلَکَ الْمَوْتِ، وَالسّاعَةُ الَّتی یَقُومُ فیها مِنْ قَبْرِهِ، وَالسَّاعَةُ الَّتی یَقِفُ فیها بَیْنَ یَدَیِ اللّه تَبارَکَ وَتَعالی، فَإمّا الْجَنَّةُ وَإمّا إلَی النّارِ. [۳۵] .

ترجمه:

فرمود: مشکل ترین و سخت ترین لحظات و ساعات دوران ها برای انسان، سه مرحله است:

۱ – آن موقعی که عزرائیل بر بالین انسان وارد می شود و می خواهد جان او را برگیرد.

۲ – آن هنگامی که از درون قبر زنده می شود و در صحرای محشر به پا می خیزد.

۳ – آن زمانی که در پیشگاه خداوند متعال – جهت حساب و کتاب و بررسی اعمال – قرار می گیرد و نمی داند راهی بهشت و نعمت های جاوید می شود و یا راهی دوزخ و عذاب دردناک خواهد شد.

۳۶ – قال علیه السلام: إذا قامَ قائِمُنا أذْهَبَ اللّهُ عَزَوَجَلّ عَنْ شیعَتِنا الْعاهَةَ، وَجَعَلَ قُلُوبَهُمْ کُزُبُرِ الْحَدیدِ، وَجَعَلَ قُوَّةَ الرَجُلِ مِنْهُمْ قُوَّةَ أرْبَعینَ رَجُلاً. [۳۶] .

ترجمه:

فرمود: هنگامی که قائم ما (حضرت حجّت، روحی له الفداء و عجّ) قیام و خروج نماید خداوند بلا و آفت را از شیعیان و پیروان ما بر می دارد ودل های ایشان را همانند قطعه آهن محکم می نماید، و نیرو و قوّت هر یک از ایشان به مقدار نیروی چهل نفر دیگران خواهد شد.

۳۷ – قال علیه السلام: عَجَبا کُلّ الْعَجَبِ لِمَنْ عَمِلَ لِدارِ الْفَناءِ وَتَرَکَ دارَالْبقاء. [۳۷] .

ترجمه:

فرمود: بسیار عجیب است از کسانی که برای این دنیای زودگذر و فانی کار می کنند و خون دل می خورند ولی آخرت را که باقی و ابدی است رها و فراموش کرده اند.

۳۸ – قال علیه السلام: رَأیْتُ الْخَیْرَ کُلَّهُ قَدِ اجْتَمَعَ فِی قَطْعِ الطَّمَعِ عَمّا فِی أیْدِی النّاسِ. [۳۸] .

ترجمه:

فرمود: تمام خیرات و خوبی های دنیا و آخرت را در چشم پوشی و قطع طَمَع از زندگی و اموال دیگران می بینم (یعنی قناعت داشتن).

۳۹ – قال علیه السلام: مَنْ لَمْ یَکُنْ عَقْلُهُ أکْمَلَ ما فیهِ، کانَ هَلاکُهُ مِنْ أیْسَرِ ما فیهِ. [۳۹] .

ترجمه:

فرمود: کسی که بینش و عقل خود را به کمال نرساند – و در رُکود فکری بسر برد – به سادگی در هلاکت و گمراهی و سقوط قرار خواهد گرفت.

۴۰ – قال علیه السلام: إنَّ الْمَعْرِفَةَ، وَکَمالَ دینِ الْمُسْلِمِ تَرْکُهُ الْکَلامَ فیما لایُغْنیهِ، وَقِلَّةُ ریائِهِ، وَحِلْمُهُ، وَصَبْرُهُ، وَحُسْنُ خُلْقِهِ. [۴۰] .

ترجمه:

فرمود: همانا معرفت و کمال دین مسلمان در گرو رها کردن سخنان و حرف هائی است که به حال او – و دیگران – سودی ندارد.

همچنین از ریاء و خودنمائی دوری جستن و در برابر مشکلات زندگی بردبار و شکیبا بودن و نیز دارای اخلاق پسندیده و نیک سیرت بودن است.

[1] تحف العقول: ص ۲۰۴، بحارالانوار: ج ۷۵، ص ۱۴۱، ح ۳٫

[۲] تحف العقول: ص ۲۰۴، بحارالانوار: ج ۷۵، ص ۱۴۰، ح ۳٫

[۳] مشکاة الانوار: ص ۱۷۲، بحارالانوار: ج ۶۶، ص ۳۸۵، ح ۴۸٫

[۴] مشکاة الانوار: ص ۲۴۶، بحارالانوار: ج ۶۷، ص ۶۴، ح ۵٫

[۵] تحف العقول: ص ۱۸۶، بحارالانوار: ج ۷۱، ص ۱۲، ح ۲٫

[۶] تحف العقول: ص ۲۰۳، بحارالانوار: ج ۷۵، ص ۱۳۹، ح ۳٫

[۷] تحف العقول: ص ۲۱۰، بحارالانوار: ج ۷۵، ص ۱۳۶، ح ۳٫

[۸] تحف العقول: ص ۲۰۱، بحارالانوار: ج ۷۵، ص ۱۳۶، ح ۳٫

[۹] مشکاة الانوار: ص ۲۳۲، س ۲۰، بحارالانوار: ج ۷۸، ص ۵۰، ح ۷۷٫

[۱۰] مشکاة الانوار: ص ۱۶۶، س ۳٫

[۱۱] مشکاة الانوار: ص ۱۵۷، س ۲۰٫

[۱۲] مشکاة الانوار: ص ۲۰۷، س ۱۸٫

[۱۳] مشکاة الانوار: ص ۲۲۹، س ۱۰، بحارالانوار: ج ۷۸، ص ۱۴۱، ح ۳٫

[۱۴] أعیان الشّیعة: ج ۱، ص ۶۴۵، بحارالانوار: ج ۷۸، ص ۱۵۸، ح ۱۹٫

[۱۵] مستدرک الوسائل: ج ۷، ص ۲۵۲، ح ۸٫

[۱۶] مستدرک الوسائل: ج ۱۷، ص ۲۶۲، ح ۲۵٫

[۱۷] تنبیه الخواطر، معروف به مجموعة ورّام: ص ۳۴۳، س ۲۰٫

[۱۸] وسائل الشیعة: ج ۱۷، ص ۶۴۷، ح ۱، و مشکاة الانوار: ص ۲۶۲٫

[۱۹] مستدرک الوسائل: ج ۴، ص ۲۳۸، ح ۳٫

[۲۰] من لا یحضره الفقیه: ج ۲، ص ۱۴۶، ح ۹۵٫

[۲۱] همان مدرک: ج ۲، ص ۱۴۷، ح ۹۷٫

[۲۲] مستدرک الوسائل: ج ۲، ص ۴۱۳، ح ۱۶٫

[۲۳] مستدرک الوسائل: ج ۲، ص ۴۲۴، ح ۲۱٫

[۲۴] بحارالانوار: ج ۷۵، ص ۲۶۱، ح ۶۴٫

[۲۵] بحارالانوار: ج ۱، ص ۱۴۱، ضمن ح ۳۰، و ج ۷۵، ص ۳۰۴٫

[۲۶] کافی: ج ۲، ص ۹۹، بحارالانوار: ج ۷۱، ص ۳۸، ح ۲۵٫

[۲۷] اصول کافی: ج ۲، ص ۱۱۵، وسائل الشّیعة: ج ۱۲، ص ۱۸۹، ح ۱٫

[۲۸] بحارالانوار: ج ۷۳، ص ۹۲، ضمن ح ۶۹٫

[۲۹] اصول کافی: ج ۱، ص ۳۵، بحارالانوار: ج ۱، ص ۱۸۵، ح ۱۰۹٫

[۳۰] اصول کافی: ج ۱، ص ۱۰۲، ح ۴٫

[۳۱] تحف العقول: ص ۲۰۴، بحارالانوار: ج ۷۸، ص ۴۱، ح ۳٫

[۳۲] تحف العقول: ص ۲۰۲، بحارالانوار: ج ۷۰، ص ۶۴، ح ۵٫

[۳۳] تحف العقول: ص ۲۰۴، بحارالانوار: ج ۷۸، ص ۱۴۰، ح ۳٫

[۳۴] تحف العقول: ص ۲۰۲، بحارالانوار: ج ۷۴، ص ۱۹۶، ح ۲۶٫

[۳۵] بحارالانوار: ج ۶، ص ۱۵۹، ح ۱۹، به نقل از خصال شیخ صدوق.

[۳۶] خصال: ج ۲، ص ۵۴۲، بحارالانوار: ج ۵۲، ص ۳۱۶، ح ۱۲٫

[۳۷] بحارالانوار: ج ۷۳، ص ۱۲۷، ح ۱۲۸٫

[۳۸] اصول کافی: ج ۲، ص ۳۲۰، بحارالانوار: ج ۷۳، ص ۱۷۱، ح ۱۰٫

[۳۹] بحارالانوار: ج ۱، ص ۹۴، ح ۲۶، به نقل از تفسیر امام حسن عسکری علیه السلام.

[۴۰] تحف العقول: ص ۲۰۲، بحارالانوار: ج ۲، ص ۱۲۹، ح ۱۱٫

چهل داستان و چهل حدیث از امام زین العابدین

مؤلف: عبداللّه صالحی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: